زندگی بهاری

از خانم غفاری که مدیر داخلی مهد زرین هست خواستم که عذر شما را بابت نرفتن به کلاسهای مهد که اصرار به ثبت نام میکنی و بعد کلاس هارا یکی درمیون میری بخواد. اونم برای فرستادنت به کلاس شطرنج به شما گفت: این یک قانونه و شما هم باید از قانون اطاعت کنی. در پاسخ به ایشون گفتی: اگه این قانون مهد هست و من باید به کلاس شطرنج برم، پس من هم از این مهد میرم! خانم غفاری از این استدلالت برای قانون گریزی کف کرده بود. ...

دیروز رفتیم خونه مامانی پدر. عمه شراره از پاریس اومده. و حالا تو فرصت داری که کلی غم دوریشو با ناز و ادا براش جبران کنی. موقع رفتن که داشتیم خداحافظی میکردیم بیایم خونه، مشغول خداحافظی ازشون گفتی: من دارم به سختی ازتون خداحافظی میکنم. از بقیه خبر ندارم که آیا واقعا به اندازه من از این حرف شیرین تو لذت بردن یانه؟ من که غش کردم. قربون شیرین زبونیات برم که همشون واقعی واقعین. فرشته کوچولوی پاک و مهربون من ...

تازگیها دیگه آمادگی پذیرش قوانین و دخالت در سطح و نوع انجام اونو داری به همین دلیل اغلب قوانین جدید خانه را باتو در میان میگذارم. مثلا این یه قانونه که هر وقت از بیرون میای اول دست و روتو بشوری، بعد لباساتو عوض کنی و لباسا و اتاقتو مرتب کنی. حالا داشت پدرت با تو صحبت میکرد و میگفت که این یه قانونه  که همه و تو باید ازش پیروی کنی.  تو هم هنوز جمله پدرت تمام نشده گفتی: شما نمیتونی قانون بذاری. پدر: چرا؟ تو جواب دادی: چون فقط مامان قانون را تعیین میکنه. پدر هم از آب گل آلود ماهی گرفت و گفت: یعنی تو هم دیگه فهمیدی که فقط مامان قانون تعیین میکنه! ...

روز چهارشنبه یازدهم تیر قرار است که به سنجش بریم تا مدارک کلاس اول رفتن تو کامل بشه. ازم پرسیدی که اون روز چه کار می کنن و منم در مورد معاینه پزشکی و این چیزها برات توضیح دادم. بهم گفتی: دکتر زیبایی هم دارن؟ میخوان بگم چشمامو مثل السا(شخصیتی در انیمیشن فروزن) بکنند. ...

بالاخره روز پنجشنبه 28 خرداد 93 رفتیم برای واکسن شش سالگیت که اعلام رسمی مدرسه رفتن توست. بچه قبل از تو کلی گریه و جیغ و داد کرد. تو هم مثل همیشه خواستی که گریه نکنی و خودت را محکم و قوی نشون بدی. بعد از واکسن هم کلی خندیدی و تلفنی به پدرت گفتی فکر کنم واکسن خنده زدم.  اما واقعا درد داشت. خصوصا بعد از اینکه اومدیم خونه. تا حالا تو رو این طوری ندیده بودم که به خاطر درد این همه به خودت بپیچی و گریه کنی. اشک منم درآوردی. آخر سر هم گفتی به نظرم اگر من موقع واکسن زدن گریه می کردم بهتر بود، حالا دیگه دستم درد نمی کرد. حق با تو بود. اگر گریه میکردی، اگر راحت تر می بودی و اگر خودت و دستت را شل تر می گرفتی و خودت را رها میکر...

نوروز 93 رفتیم مرز بازرگان. شب دوم پیش از اینکه بریم سمت ترکیه، اولین دندون شیری تو افتاد. خیلی خوشحال شدیم. خودت خیلی هیجان زده بودی. خلاصه برای انتقال این هیجان، به خاله ژیلا، خاله لیدا و چندتایی از دوستات زنگ زدی و با تانیا هم صحبت کردی که بگی جای دندونت خالیه. یک قدم بزرگتر شدی، مامان جون، مبارک باشه ...